bizler aşkı kaçırmak için sayfaları yırttık

bizler aþký kaçýrmak için sayfalarý yýrttýk
romanlarýmýz bazý insanlarla sýnýrlý idi
birileri varken birileri nefes bile alamýyordu
kendimize bile sahip deðildik
kendimizden gittikmi geri gelemiyorduk
sarraf dükkaný gibiydi kalbimiz
sadece bakýlýp satýn alýnmayan eskiler
kapýsý hep açýktý
çalýnmaya bile deðerli olmayan yaþamlarýmýz vardý
sayfalarýmýz telaþlý adýmlarla koþturuyordu
ama hep savaþý kaybederek kopuyordu

yüreklerimiz ýrmakken dudaklarýmýz susuzdu
kuraklýk mevsimiydi aþklarýmýz
sokaklarýmýzýn fotoðraflarýný sessizliðimiz çekerdi
tepkisizdi
diðer yaþayanlarýmýz
bir lokma ekmekle karþýlaþýnca büyüdük
en büyük acýyýda lokmalarýmýz çekerdi
çiynenmekten yorgun düþerdi
az olduðundan aþýmýz
herkesten çok çiynerdik
hem herkesten fazlaydýk
hemde herkesten eksik
sessizdik
bardaklarýmýzýn kaþýk þýkýrtýsý olmazsa
þekersizliðimizin yalnýzlýðý biraz daha tatsýz olurdu
yýldýzlarýmýz bile bir birleriyle küstü
biri aðýr aðýr yanarken
diðerleri karanlýðý daha aydýnlýk anlatýrdý
güneþin kalkmasýný beklerdik uykusundan
sevgi kurtaracaktý bizi
bizler aþký kaçýrmak için sayfalarý yýrttýk
sayfalar anlamlarýný bilmeden yarým kaldý
ýslandý
oysa hiç bir sayfa ýslakkan yüzemezdi
Sosyal Medyada Paylaşın: