son perde

bu aþk denen oyunda
hep ayný rol mü düþer insana?
hep terkedilen, üzülen.
son perdede onu uðurlarken
kalbim paramparça savrulur,
rüzgarlarla avuçlarýmdan.

resimlerini çýkarsamda çerçevelerden,
hayalini silemedim gözlerimden.

keþke sevse beni en baþtan
dönse baþým yine aþktan.
bana dünyalarýda baðýþlasan
daha mutlu olamam inan.
Sosyal Medyada Paylaşın: