Her akþam
Ýkindi rüzgarýnýn yaraladýðý güneþ
Bir daha gelmeyeceðine
Yeminler ederek giderdi
Baþka karanlýklarý yýrtmaya
Ama
Her defasýnda
Bozup yeminini
Sabaha gene gelirdi "sokaðýn tavanýna"
Boyacý sandýðýna yüklediðim çocukluðumu
Altý delik ayakkabýlarým götürürdü
Ýki odanýn duvarlarýna
Annemin
Tanrý ayetleri astýðý evimize
Tarhana kokardý zaman
Aðrýyan yanýmýzda
Solumuzdan uyumayý öðütlerdi ninem
Kendi ise
Hiç
Uyumazdý
Ninem
Korkardý ölümden
Ki;
O zamanlar kýzýla boyanýrdý
Evlerimizde geceler
Herkes
Solundan uyurdu
Düþlerinde
Orak/çekiç üreterek
Düþ ç/alanlar gelmeden önce
Sonra
Zamanýn eskiyen bir takviminde
Solumuzdan
Ç/alýnan düþlerimizin ertesinde öldü ninem
Ve
Ben
Ne ninemi unuttum
Ne de solundan uyumayý
Bunca zaman
Ölüme inat...
Taylan KOÇ