EFKÂR MASASI!..

Halimden anlamýyor, ne gözlerim, ne yaþým;
Selamý kesti çoktan, ahbabým, arkadaþým…
Aynalar da sonunda bakmaz oldu yüzüme;
Bunca yýllýk dostumdu, inanmýyor sözüme…

Bana beni anlatma, geçti artýk o fasýl;
Suretinden habersiz, keyif sürer her asýl…
Firar eden aklýmý bulmaya yemin ettim;
Resimlerde gördüðün neþ’emi de kaybettim…

Demir aldý kederler, yanaðýmdan akarak;
Gidenler el salladý, kalanlara bakarak..
Boyun eðdim duyunca hayýrsýz kararýný;
Gözlerinden okudum, aþkýmýn inkârýný…

Yarý ayýk kadehler dert dinlerken masada;
Adýn vardý vefâsýz, çektiðim her tasada…
Bitmeyen hecelerdi, hep sen diye baþlanan;
Suçlarýný affedip günahýmdý taþlanan…

Dinle çalan þarkýyý, dinle de adýn batsýn;
Nakarat mýsralarý, taþ kalbini kanatsýn…
Ýþte efkâr masasý, yine keder, yine gam;
Unutmak istiyorum sensizliði bu akþam!..

Ali ALTINLI – 01/02/2013
Saat: 00:41

Sosyal Medyada Paylaşın: