Kadýn; þiir ve hüznün soluk alýþýdýr kalbimde, Sen kadýndýn, þiir ve hüzünle beslediðim........ ............
Yalnýzlýk; el sallayamadýðým sensiz trenlerdi. Kalabalýklarda seni aramaktan bitkin düþen ýslak gözlerimdi, Yokluðunun en zalim yanýydý…aþk mazlumdu.. Yalnýzlýk; zili olmayan kapýmýn feryadý, Talan edilmiþ düþlerimin sessizliðiydi...
Hasret; öteki ben’i düþünürken ölmekti. Kaç kez ölüp dirildiðimi lal sokaklar, saatler, denizler bilir…
Yara; talihin canýma çaktýðý paslý çivilerdi, Hiç kapanmayacak yar/asýn Yarýn, hiç gelmeyecek zamanýn en kalleþ günüydü, yar/ýnýmdýn…
Güneþ, sýcaklýðýný tanýyalý hiç takmadýðým bir gezegendi, Sen güneþtin…
Lal zamanlarda dermansýz yaralarýmý þiirlerle sardým, Her dizede senden silinmez izler… Yalnýzlýk, her þiirde sana hesapsýzca koþmaktý, O biletler ki, bir hazine gibi saklýyorum. Gurbet, sen uzaklaþtýkça azalan yanýmdý, tütüne sýðýnan… Sensizlikti, sevgisiz her coðrafyaydý…
Ölüme bulunamayan devaydý; vuslat. Oysa gözlerinde ayýþðý ve denizi buluþturacaktým bir haziran ikindisinde…
Sen sevgiydin, Gözlerimdeki en masum en çýplak ýþýktýn, sevdikçe çoðalan… Ölüm; yüreðimin adressiz kalan ilk günüydü, gidiþindi… Gülüþün; ölümü baþka bahara erteleyen iksirdi, Dudaklarýnda sevginin en güzel resmiydi…
Can veren tebessümünde öldürmüþtüm tüm kadýnlarý....