MAHŞERE KADAR ATEŞİN BENDE YANAR

Bu yürek, bu sevda, bu aþk, var oldukça.
Dünyanýn her neresinde, yaþarsan yaþa.
Gün doðup, tanyeri aðarmadan önce,
Sabah yelinde, üþüyüp, titriyorsa tenin.
Ten içinde yaþayan, kohnemiþ kalbin
Olmuþ aþka esir, gel sen önce, onu kurtar.

Cismin bir tene yapýþmadan önce,
Dudaklarýn yüzünde donup kalmýþ.
Hasretle baktýðýn, sevgilinin yüzünde,
Bakýþlarýn kör kütük sarhoþ olmuþ.
Duygularýn hissizleþip ölmeden önce,
Gözlerin çukurunda ferini kaybetmiþ.
Gel sen, herþeyden önce,
Aþka esir olmuþ kalbini kurtar.

Her sonbaharda solan duygularým,
Her baharda sana olan kavuþma arzusuyla
Yeniden yanýp tutuþurken,
Daha sen, sevgilinin tenine, dokunmadan,
Ellerin boþlukta, asýlý kalmýþ.
Sensiz gecen uykusuz gecelerde,
Resmini çekip dondurdum gözlerimde.
Issýz kaldýðým karanlýk gecelerde,
Mahþere kadar ateþin bende yanar.

Yüreðimde ateþin kor köz olup yanarken,
Nefesinle birlikte uzaktan gelir, denizin kokusu.
Sensiz yürüyüp gittiðim
Her umutsuz yolun sonunda,
Yine sen çýkarsýn karþýma.
Mahþere kadar ateþin bende yanar.

30.01.2013
Cahit KARAÇ





Sosyal Medyada Paylaşın: