Yaþanan her ne varsa tükendi bu aþkýn sokaklarýnda...
Ilk günlerimizi hatýrlýyor musun? Yanlýþ yapmamak için konuþmaktan korkardýk. Otururken aramýzda mesafeler vardý.0 Buluþuncaya kadar düþündüðümüz her þeyi unutur, “þimdi ne söyleyeceðim” diye birbirimizin yüzüne bakardýk. Sonra ne oldu? Ayrýldýk... Öylece bakakaldým ardýndan, sen giderken!..
Toprakla su gibiyiz seninle, Geldiðinde bahar geliyor hayatýma, çiçekler açýyor gönlümde. Yaþam, yeniden baþlýyor bende. Sonra yavaþ yavaþ kuruduðumu hissediyorum. Ayrýlýk vakti gelince dilim kuruyor, dur demek istiyorum ama söyleyemiyorum korkumdan. Ve yaðmurla bulut gibiyiz biz, iç içeyken birden kayýveriyorsun ellerimden. Kimilerine mutluluk oluyorsun, bana ise gözyaþý.
Yaþanan her ne varsa tükendi bu aþkýn sokaklarýnda... Bir yýrtýk resmin kaldý bende, bir de küllenen sevgin... Ne zamana soruyorum seni, ne de yanlýzlýðýma. Aramýyorum seni, göremiyorum çünkü. Diz çökemem, diz çökemem bu sevdaya. Titreye titreye elleri üstünde giderken sen baþka sevdaya, Ben çoktan yýkýlmýþ olacaðým.
Bu diyarýn susuz akþamýnda, mehtabýn susarken benim gözyaþlarýma, Dön diyemem, çok geç. Dök içini kara topraða, arkandan aðlamam korkma! Yaþlanmaz bu beden, çökmez. Sana baðlanmaz bu adam yýkýldý diye. Unuturum seni, toprak kadar da çabucak kucaklayamasamda, unuturum. Git! Seni seven azrail sokaklarýna git, aðlamam korkma.
Aykut Hayati GÜNDOÐDU Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatigundogdu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.