KAR TANELERÝ...
Göklerden döne döne yaðan bembeyaz karlar,
Serpilen konfetiler gibi sessizce uçar.
Kapatýp gözlerimi, giderim o âleme,
Duygular düðümlenir, ya sevinç, ya eleme...
Bu ulvî uçuþmanýn sesini duyuyorum,
Sessizliðin efsunlu hissini soluyorum.
Uçuþup da göklerden bir tüy gibi hafifçe,
Yaþlar gözünde donmuþ, dillerinde bin lehçe.
Aðlayýp söyleþseler, anlamayýz dilinden,
Çâresiz kalýr insan, bir þey gelmez elinden...
Tutunur birbirine korkarak kimileri,
Hüzünlü, sanki batmýþ denizde gemileri...
Ya da omuz omuza, sarmýþ da birbirini,
Mahþere doðru giden, seven iki sevgili...
Dünyada hýrsý, kini görüp uyanamazlar,
Yufkadýr yürekleri, buna dayanamazlar.
Bir kerecik sevgiyle okþanmadan baþlarý,
Yeryüzünün kirine karýþýr gözyaþlarý.
Koþarlardý el ele, oysa sevinç içinde,
Envâi çeþit þekil, hepsi baþka biçimde...
Süslemek için daðý, aðaçlarý, dallarý,
Muzipçe kapayarak, o uzayan yollarý.
Sanki güvercin gibi, ak ak çatýya konar,
Kaybolmuþ heyecaný, gözünde yaþlar donar.
Hayâlleri kýrýlmýþ, küçük kalbi hislenmiþ,
Yere düþmeden daha, kirlenerek islenmiþ.
Sel olup, oluk oluk yerlerde savrulurlar,
Gözleri yaþla dolu, eriyip kaybolurlar...
22 Aralýk 2009 saat:12.35
Halenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.