Her þey o yüreðe iþleyen keman sesiyle baþladý.
Çýlgýn bir tempo ile çalan Çigan müziði…
Duygular coþtukça yürekte, yay da coþuyordu tellerde,
Görünmez ruhlar raks ediyordu dört yanda,
Tepiniyordu çýplak ayaklarýyla bir roman kýzý…
Uzun eteklerini bir eliyle topluyor,
Fildiþi rengindeki sütun bacaðý savrulan eteklerinden görünüyordu.
Nasýl da parlýyordu ay ýþýðýnda simsiyah saçlarý,
Gür bir þelâle gibi omuzlarýndan…
Gölgeler içinde oturuyordu bir kadýn.
Kýzýl perçeminde takýlýp kalmýþ gibiydi hâlâ yakamozlar,
Usul usul tempo tutuyordu minik ayaðý,
Gülümsese de dudaklarý,
Elâ gözlerindeki nemle mahzundu yüzü…
Keman susmuþ, raks eden kýz uzaklaþmýþtý.
Denizin sesine kulak verirken, gökyüzüne baktý,
Þu koskoca semânýn kanatlarýnýn altýnda
‘Yalnýz deðilim’ diye düþündü.
O da bakýyor mu þu anda yýldýzlara acaba?
Denizin sesinde duymak istedi onun sesini,
Saçlarýnda sandý ürperten nefesini,
Uzaklardan duyuluyordu yine o keman…
Usulca sýyrýldý gölgelerden,
Kýyýya vuran köpüklere, sulara doðru
Sanki seslenen birine gider gibi
Gülümseyerek yürüdü sahil boyunca…
Yýldýzlara seslendi duyacak gibi,
Dalgýn gözlerinde büyüdü hasret…
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.