Hep ayný soruyu soruyor burada beni görenler
Bilmiyorlar ki emanet olarak taþýdýðým sineyi
Sahibine vermek için bekliyorum
Bak yine gece direniyor güne
Yapýþýrken camlara bakýþým
Ayrýlmýyor gölgen
Soluðun tutuþuyor yüzümde
Alýyor koynuna gece
Geniþliyor geniþledikçe Karadeniz gibi
Gülüþlerin boðulurken açýklarýnda
Tükeniyor tükendikçe umutlarým
Ayrýlýk türküleri basýyor dilimi
Söylüyorum ikimiz için
Kim olacak yerini tutan
Kim
Yýldýzlarla beraber kayýyor gözlerim
Öpüyor gözyaþýmla ýslanmýþ topraðý
Akþamýn yüzünü aðartýrken gün
Hoyrat bir türkü sayýyorum umutsuzluðu
Bulutlar karartýrken ufuklarý
Kanatýyor güneþi
Vururken pençelerini gece
Benim gözlerim düþ görürken
Kim bilir hangi ummanda yüzer gözlerin
Geçecek elbette diyorum bu aðarma
Kaybolup gitmeyeceðim ya hayatýn göðünde
Elbette duracak tomurcuða güller
Ama gel gör ki
Gittiðinden beri virandýr yurdum
Kar yaðýyor avuçlarýma
Dökülür yapraklarý karayemiþlerin
Üþütür
Üþütür
Boþalýrken üstüme bir saðanak aniden
Yarýþýr gözyaþýmla
Sabahlar saldýrýr üstüme
Güneþ sayarken kendimi Karadenizin kýyýsýnda
Þimdi aðlýyorum yýktýðýn saltanatýn dizinde
Ama ne çocukluðum uslandý
Ne de sýðýnabildim bir limana
Ve gitti bu þehirden beni bekleyenler
Terk etti þehri anýlarý valizleyerek
Kýrýldý kolu kanadý þiirin
Gece rengini soyunurken suya
Yüreðimi ve de umutlarýmý
Bir kaç kýrýk dökük anýyla birlikte
Býrakacaðým kýyýsýna denizin
Gideceðim kýrýk dökük bir þiirle
Gideceðim þehri dünyanýn üstüne kapatýp
Gideceðim