AÞK TEK KÝÞÝLÝKTÝR
durgun bir göl gibiydi gönlün
rüzgar esintisine kabuk baðlamýþtý
iliþkisi yok gibiydi
güneþle yaðmurla
renksizdi ve de soðuk
ne engin denizler gibi mavi
... ne de anne kucaðý gibi sýcaktý
iç dünyasýnda gördükleri
sahip olduklarýydý tüm hayatý
ve aþk
kendinde sakladýðý yaþadýðý
tekil bir hissiyattý aþk kendiydi
bahar mevsiminin rengarenk bir günüydü
yolundan sapmýþ narin bir kelebek
sarý kanatlarýyla dokundu
yorgun düþmüþ haliyle
ömrünün son anlarýný yaþar gibi
gönlünün en karanlýk en derin noktasýna
ve sen kýrdýn
seni sen yapan kendine saklayan kabuklarýný
açtýn gönlünü sana nazlý nazlý
gülümseyen bir çift ýþýltýlý göze
kor düþtü gönlüne
için ýsýndý gün ýþýðýyla
geceyi hiç görmeyecekmiþ gibi
aþký tattýn ölümsüz sevdanla
günübirlik süren bir ömürde
ve yaþadýn aþký
önce kendi yalnýzlýðýnla
sonra gözlerini kamaþtýran o bir çift gözle
ve sonunda
tekrardan yaþadýn aþký
kendi yalnýzlýðýnla baþ baþa…
--Faust--
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.