İNSANLIK BİTMİŞ ARTIK
Ýnsanlýk almýþ baþýný gidiyor
Ne adam gibi saygý kalmýþ içlerinde
Nede samimi olan dostluklar
Kötülük bürümüþ her bir yanlarýný
Köle pazarlarýnda ruhlarýný
Þeytana satýyorlar adeta
Bu yalan Dünyanýn niymetlerine
Öylesine kötü bir hýrsla
Sarýlmýþlar ki,kendi elleriyle
Kendi sonlarýný getiriyorlar.
Öylesine çok hatalarýn için de
Var olma savaþý veriyorlar ki
Kendilerini bile tanýyamaz
Halle sokuyorlar, ne yazýk ki
Bukadar tutkulu hayatýn
Bukadar þahþalý gecelerin
Ve bukadar adiliðin olduðu yerde
Ýnsanlýðýn unutulmasý
Þerefin ayaklar altýna alýnmasý
Ýnanýn buna içten bile deyil.
Þu kaldýrýmlarýn,þu sokaklarýn
Dili olsada anlatsalar birer birer
Nekadar kötülükler yaþandýðýný
Ýnsanlarýn bu kötü hallerini
Gördükçe ciðerim parçalanýyor
Ýnsanlýðýmdan utanýyorum
Herkes iyi yaþamanýn derdinde
Malýn mülkün paranýn peþinde.
Bir çoðu imanlý insanlarýmýzýn
Kalbi dini kitabý unutmuþ artýk.
Sözde müslümanlýk sarmýþ
Malesef ki dört bir yanýmýzý
Ýnsanlýk artýk kime inanacaðýný
Kimin ardýndan koþacaðýný
Þaþýrmýþ bir halde yaþýyorlar
Aslýnda kendi kötü sonrýný
Kendi elleriyle hazýrlýyorlar.
Öylesine çok,bu yalan hayatýn
Ýçinde kaybolup gitmiþler ki
Hiç ölmeyecek gibi yaþýyorlar.
Ufuk GÜNEY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.