Geceler
Gökyüzü kararýp doðduðunda yýldýzlar,
Karabasnalar gibi üstüme çökersiniz.
Yýldýzlarýn aydýnlýðý kar etmez karanlýða,
Bir garip bulduk diye bayramlar edersiniz.
Ruhumdaki aydýnlýðý karanlýða hapseden siz,
Hayatýn denizinde gösterip kaybeden siz,
Gitmiyorum desemde mecburen gidiyorum
Ah karanlýk geceler sizden iðreniyorum
Yalnýz benle baþbaþa,sade olan ben varým,
Bedenimle baþbaþa up uzun bir yoldayým,
Hayatýn hýrçýnlýðý itmiþ men kucaðýna,
Ruhum ile birlikte bir uzun diyardayým.
Karanlýk acýmasýz, karanlýk sýr küpüsün,
Karanlýk matem dolu onu hiç göstermezsin,
Sen de bilmiyorsundur kaç ruhu bunalttýðný,
Bedeninden sýyýrarak bir bir köþeye attýðný,
Kim bilir kaç garip var inleyen kucaðýnda,
Çaresizlik içinde kaç can var ocaðýnda,
Sadece ben deðilim bir onu biliyorum.
Ah kalleþ geceler sizden iðreniyorum.
Sýrlarýn mezar gibi hep içinde saklýdýr,
Onu bir ben bilirim,birde benim gibiler,
Verin aydýnlýðýmý karanlýk sizin olsun,
Ne olur þafak vakti ruhuma aydýnlýk doðsun.
Geceler gariplerin tünediði son durak,
Gariplerin ayazdan titrediði son durak,
Nihayet mezarlýðýn habercisi olan sen.
Deðiþmeyen hakikat gün peþinden gelensin.
Mustafa ÝBÝÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.