Bazen ,sadece Güneþi almak isterken, araladýðým perdelerimden
Beynimdeki bütün kapýlarým Sen’li Dehlizlere açýlýyor.
Yokluðun çentik çentik kazýnmýþ yüreðime.
Unutamýyorum bir türlü seni.
Ne odam Günyüzü görüyor Güneþin ýþýltýsyla
Ne de yüreðime saplanan Sevdanýn sancýsý Dinmek Biliyor.
Anlayacaðýn, Sevdiðim ,Yüreðimde týpký odam gibi Alacakaranlýk.
Aklýmýn Ýplerini salýyorum ,Hayallerime..
Uçurtma misali, hür
Duygularým,mantýðýmý altediyor ,Uçurum dibinde.
Ruhun beliriyor uzaklarda.
Ötelerden izliyorsun biçareliðimi
Nur Cemalini buluyor cemalim
Korkulu ve ürkekçe deðiyor gözlerin,yarý edalý donuk gözlerime.
Rüzgar ak düþmüþ saçlarýmý okþuyor, ellerin yerine
Keman sesi yükseliyor Bulutlara doðru
Mest oluyorum .
Düpsiz kuyuya düþüyor bedenim
Düþüyorum ,lakin ölmüyorum
Sonra yeniden kalkýyorum ayaða
Velhasýl sevdiðim
Gerçeði yine kabul edemiyorum .
Pencere korkuluklarýnda arýyor Gözlerim,Huzur’u
Bir çocuðun gözlerinde arýyorum gözlerini
Bir baþka adamda arýyorum mavi gülüþünü
Bulamýyorum ..
Seni kimselerde bulamýyorum Sevdiðim.
Gidiþinden sonra ,Çýðlýklarýmý yitirdim,o uçurum kenarýnda .
Özlemim zamana inad edercesine gün be gün daha çok büyüyor Sevdiðim.
Yaðmurlar vuruyor camlarýma,düþman gibi
Hüzünlerim içimde köpük köpük ,
Hayallerim ,buðulu camlar ötesinde baloncuk
Kayboluyorlar,katreler arasýnda.
Ýnsanlar
Çiçekler
Böcekler
Herþey yerli yerinde,rejenerasyon halinde.
Her þey tesirsiz ,hüzünlerime.
Ne var ki sevdiðim bir tek sen yoksun,yanýmda
Bak Bahara sayýlý günler kaldý
Cemrelerde düþer artýk,yavaþtan.
Zaman bildiðini okuyor .Herþey alýþýlmýþ varsayýmlarla.
Günler ,aylar ,yýllar ,Su gibi geçiyor Ahir sayýlý Ömrümde
Neyin zamaný gelse dikiliyor kapýma
Lakin,
Zaman
Ne hikmetse Bana Seni getirmiyor ,bir türlü.
Ve ben Seni
En Ahraz yalnýzlýðýmda bile ,boþluklarýnýn yerini kimselerle Dolduramýyorum
K.MERVE YALÇINKAYA
29 OCAK 2013 / ÝZMÝR