Daðlarý yýrta yýrta akarken Yeþilýrmak
Kýzýllýk saltanatý býrakýrken karaya
Gönüllerin içinde varken Allah’a varmak
Bir iftar akþamýnda nifak girdi araya.
Kuyumcular çarþýsý alev topuna döndü
Yangýn ilerledikçe kalan umutlar söndü.
Asra yakýn çýðlýklar yer etmiþ içimize
Düþleri esir almýþ kýpkýrmýzý bir kâbus
Reva mýydý katliam reva mýydý bu bize
Kül ettiler tarihi kabul eder mi hiç us?
Þifa bile olmadý uðraþýlar çabalar
Çocuklar tutuþtular seferdeyken babalar.
Rengi kayboldu þehrin düþtü mahþer ateþi
Ciðerleri doldurdu yanýk tenin kokusu
Tutuþmuþlardý sanki içmiþlerdi güneþi
Üstlerinden kalkmýþtý huzur güven dokusu.
Kin içen Ermeniler þimdi kusmuþtu ölüm
Sokak sokak dolaþýp yaktýlar bölüm bölüm.
On dört tane mahalle gömüldü dumanlara
Yaktýlar Amasya’yý kimseye acýmadan
Belki de oh çektiler zalimler yananlara
Çiçek açmadan soldu kim bilir ki kaç fidan?
Ermeni’yiz diyerek sokakta haykýranlar
Bu vahþiler deðil mi dalýmýzý kýranlar?
Evsiz kaldý kaçanlar Çakallar’a sýðýndý
Yuva oldu çoðuna asýrlýk maðaralar
Yeþilýrmak aðladý her yer darmadaðýndý
Gökyüzüne taht kurdu can sýzlatan naralar.
Vahþetin bu hamlesi unutuldu sanmayýn
Ýçimizde kanýyor, yalanlara kanmayýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM