düþ
kar yaðýyor maviden
gökyüzüm buza sargýn
yine..
ellerimde üþüyen sözcükler
kuþlar bile
dokunmuyor
bu sessizliðe...
ün
maviyi öpsek
siyah tenimizde
gün dolsa
göz kapaklarýmýza
düþümsek...
ve
saatler yolunu þaþýrdý
bu gece
kar yanýðý kokuyor
karanlýk...
özle
öyle otursam karþýna alsam avuçlarýndan biriken özlemi
öpsem bir tebessüme
kalp aðrýsýndan
dudak kenarýnda sarkan
kederi...
noktamdan önce
"bendekisen
mevsiminde kalsýn ömrüm"
emi…
YILDIZ