sürüngen

yine þiir giyindim
üstüme
titrerken ellerim sana
gözlerimi topluyorum
seni aradýðým
sokaklarda

delinince gökyüzü yanaðýndan
meteorlar yaðar anýlara
gözlerinin mavisi gizlenir
kederli aynalara
sensizliðe yaðmalanýr
kent

gülünün dikenleri
batmaz oldu günahýma
ne kadar kýrmýzý biriktirmiþ
hamaklarda sallanan
gözyaþlarý
ne çok acýmasýzmýþ
alacasýna sýðýndýðýn renklerin gözlerindeki umut
ve ne uzun ömürlüymüþ
kurþunlanmýþ sevdalara
düþen vucut

haberi yok gölgesinden sevdasýna sýðýnan özlem

hazin öykülerin
dallarý kýrýlýr güne
yýllarý eritir
aðarmýþ saçlarýn hüznü
ve gündüz çekilir nadasa

deniz savururken kumullarý
midyeler incisini býrakýr
kederli þehrin sahillerine
aþk çullanýr üzerime
sensizliðin pençesiyle
ölürüm

ölürüm mahþerin eþiðinde
bir dilenci misali
saðýldýkça onurum
yüklerim suçlarý omuzuma
terkederim bu diyarý

sürünürken
her yaz
sobelenmiþ arzularýma
gidilen yolda
aþkýnýn buðusunda boðulurum
ki
bulamayýnca gölgeni
sýcaðýna düþen sahillerde
sen olurum

þimdi ben
zamanýn diþleri arasýnda
çiðnenen umutlarýn
labirentli yollarýnda
yýldýzlara nefesimi baðýþlýyorum

gözlerimin hepsini
yitirdim
topladýklarýmsa
bana az
bilesinki
dilsiz efsaneler benim eserim...

28.1.2013 Mönchengladbach...
Sosyal Medyada Paylaşın: