Dünyanýn yükünü kenara attýn, Uyudun, annenin kolunda yattýn, O hazin öyküne bizi de kattýn, Söyle yavrum söyle, suçun ne senin?
Gözlerin gülüyor, yüreðin aðlar, O masum bakýþlar sinemi daðlar, Yasalar elimi kolumu baðlar, Söyle yavrum söyle, suçun ne senin?
Küllenmeyen ateþ, sönmeyen kordun, Feleðin zulmüyle bizi de yordun, Cevabý çok çetin bir sual sordun, Söyle yavrum söyle, suçun ne senin?
Fikret’i düþürdün gama efkâra, Yok yere baðrýnda açtýn bir yara, Yoksa talihin mi, bahtýn mý kara? Söyle yavrum söyle, suçun ne senin?
27 yýllýk meslek hayatýmda bir olay karþýsýnda gözlerimden akan yaþlarý tutamayýp çocuk gibi aðladýðým bir olayýn ardýndan yazdýðým þiirimi sizlerle paylaþýyorum. Konusu 3 yaþýnda bir çocuk anasý ile babasý ayrý
Sosyal Medyada Paylaşın:
FikretCENGİZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.