Hiç olmamýþ gibi say mýhla tozlu raflara,
Acýlarla yaþasýn yeterince güldü de.
Kapat gülen gözleri bakma bu taraflara,
Eller girdi araya sevdamýzý böldü de.
Vur sýrtýma hançeri kýrpmadan gözlerini,
Korkma hiç kimselere anlatmam gizlerini,
Haydi, söyle rahatla en aðýr sözlerini,
Ve saygýn davranýþýn senin sonun oldu de.
Hani ayrýlmak yoktu söylesene ne oldu,
Adým gönül sayfandan bir gecede kayboldu,
Nasýl bir vurgundu ki yediverenim soldu?
Kasýrgaydý, tufandý veya kara yeldi de.
Davacýyým mahþerde elim yakanda senin,
O gün þahit olacak gerdanýndaki benin,
Düþümde býraktýðýn utangaç bir busenin,
O da hayalde kaldý ne yazýk ki soldu de.
Seni esen yellerden kýskanmamý suç saydýn,
Ardýmdan koþar dedin nasýlsa muhtaç saydýn,
Ve sonunda Yoksul’u gözünde bir hiç saydýn,
Zaten yaþamýyordu þimdi hepten öldü de.
ÞÝÝR : Fikret CENGÝZ
Yorum: Fikret CENGÝZ (Yoksul )
saygýlarýmla...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.