hiç unutmam bi güz günüydü sabahýn ayazýnda, belimde ekmek çýkýsý Celeptaþ’a taraf, Akmemedin peþinden terkisine binmem için ýsrarý babamýn ardým-sýra bakýþý dönüp baksam görecekti, aðladýðýmý …. adým gibi eminim, dönüp baksam gözleri dolu dolu Allah biliyor ya hiç ardýma bakamadým gözümün önünde daha dün gibi belki geri döndü o dakika ama sanýrým peþim sýra geldi yol boyunca, ünlese seðirdip gidip sarýlacaðým sýmsýký ne ben ardýma baktým, ne ardýmdan çaðýran
oysa bize; baþý dik dutmak, dönüp, geriye bakmamak, sana verilen emeklere boþ vermemek, ananýn-babanýn hakkýný helal etdirmek onurlu olmak öðretilmiþti ahval ve þerait ne olursa olsun “onurlu” biz de sadece onurlu olduk baþka hiç bir þeyimiz de olmadý zaten ihtiyaç da duymadýk þükür
zaten bir daha da görmek nasip olmadý rahmetliyi hala yanarým köyde kala da taþ taþýsaydým ömrü heba ettim hala yanarým þuramda bi sýzý daima” ……..
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.