Gül bahçesinde gülün dalýnda. Ben þiirler yazmadan duramam. Þiirleri býraktýðým zaman ve an. Ben ölmüþüm demektir ey can.
Almasam gülden ilhamlarýmý. Burnuma gelmese gül kokusu. Gül dalýna asarým bu bedenimi. Kýrarým bizleri yazan bu kalemi.
Onsuz geçen her aným zamaným. Acýya dair ne varsa yanar caným. Sol yanýmda koca ateþle yanarým. Kalbimle bedenimi bir dala asarým.
Gülüm olmadan öksüz yazýlýr þiirlerim. Yaðmur gibi akar durmaz gözyaþlarým, Üzülürler gýpta ile bakan arkadaþlarým, Vasiyetimdir diye bu son þiiri yazdýðým.
Ýlhamsýz kalan kalem kýrýlýr. Derin derin bir mezar kazýlýr. Geride isimsiz bu þiirler kalýr. Son þiir kalemin yazdýðýyla kalýr.
kosarli47/mehmet emin dað Sosyal Medyada Paylaşın:
kosarli 47 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.