NASIL ANLATIRSIN?

Neden çekip gitmiyoruz
Dalgalý sýð dünyanýn uzaðýna.
Yüreðimin tam çekilme zamaný, denizinde...

Tuttum dalgalarla köpüklenmiþ,
Tuzlu kumlarýný öptüm.
Fýrtýnadan söz ettim sularýma...

Birdenbire martý belirdi, kesti yarýda sesimi.
Taþlanmýþ gözleri, korkunç masmavi.
Kim bakar onun gibi derinden?
"Ey deniz!" diye baðýrdým.
Ýnan boðuyor beni,
Senin bir deniz yerine,
Ýnsan gibi olman...

Ýkiye bölme denizin yüzünü ellerinle;
Denizin gözbebeði, dünyanýn insandan fosili,
Kim çeker dibine bunlarý?
Ey büyük yaratýcý insan!
Kurtar artýk kendini gereksiz düþüncelerden...

Uzaklarda ufacýk bir sevgi bahçen;
Ýncecik dallarýnda kirazlar,
Yedirdi sana öylesine bir yergiden.
Sensin yeryüzünün tek tutsaðý;
Özgürsün ama özgürlüðün yarýþýndasýn.
Son hýzla, o güçlü baþýn-gövdenle.
Bütün bu deðiþimler günün birinde;
Toz-toprak, çamur olacaklar...

Yaþam kýsa, öyleyse kim baþ belasý?
Nasýl anlatabilirim bu þom aðýzlýya?
Yalnýz doðru sözleri yalanlardan ayýrarak...

Figen ANAR

Sosyal Medyada Paylaşın: