5 Yaşındaki Bir Çocuğun Ramazan Günlüğü

Bugün evde bir acayiplik var. Herkes sessizce iþine okuluna gidiyor. Annem "Zeynep hadi sana kahvaltý hazýrlayalým" dedi. Kimse yemek yemiyor, su içmiyor. Ablam bile!

Ramazan 5

Önce diyet yaptýklarýný sanmýþtým. Ýzledim hepsini. Akþama doðru hepsi sessizleþiyor. Sofrayý hazýrlayýp ezaný bekliyorlar. Onlarý böyle seyretmek, öyle hoþ ki… Baþka zaman, susmak bilmeyen ablamýn bu hali içten içe güldürüyor beni. Ama gülmeye cesaretim yok.

Ramazan 9

Niye böyle yapýyorlar? Ablama sordum, "büyüyünce anlarsýn" dedi. Zaten baþka ne der ki… Anneme sordum, Ramazan dedi. Babama sordum, Oruç dedi.

Ramazan 11

Bu Ramazan ve Oruç isimli iki kiþi, bizimkilere yeme-içme yasaðý koymuþ demek. Arkadaþým Fatma’ya sordum. Onun ailesi de gündüzleri yemek yemiyor su içmiyormuþ.

Ramazan 14

Kaþýk çatal sesleri, konuþmalar duydum. Uyandým. Babama haber vermeye koþtum, yataðýnda yok! Çaresiz, huysuz ablamýn odasýna koþtum. O da yok! Korkmadým, "ben bu hýrsýzlarýn hakkýndan gelirim" dedim. Aldým elime paspasýn sapýný, aniden açtým mutfak kapýsýný.
Sopamý havaya kaldýrdým öylece kaldým oracýkta.
Bizimkiler yemek yiyorlar! Vay uyanýklar. Gündüz Oruç ile Ramazan’dan korkup gece yiyorlar.
Bir de üstüme gülüyorlar…
Korkaklar.

Ramazan 17

Önceleri, Oruç ile Ramazan’ý bulup þikâyet etmeyi düþündüm. Fakat ablamýn yemek yemedikçe pamuk gibi yumuþadýðýný fark ettim. Babam ile Annem de artýk tartýþmýyorlar.
O zaman devam. Belli ki Oruç ve Ramazan iyi kalpli iki amca.

Ramazan 19

Her gün bize beyaz baþörtülü teyzeler geliyor. Oturup birlikte Kur’an okuyorlar. Her zaman ki gibi mobilyadan, gelinden, kaynanadan, konuþmuyorlar. Ellerini açýp herkese dua ediyorlar. Sevim teyze de baþýný örtmüþ. Çok da yakýþmýþ

Ramazan 22

Her þey aynen devam ediyor. Televizyonlar bile uslu uslu konuþuyor. Hepsi akþam ezan okuyor. Ýftar iftar deyip bütün þehir birden yemeðe baþlýyor. Ne hoþ.

Ramazan 24

Oruç’u merak ediyorum. Geçen gün Ayþe teyzem annemle konuþuyorlardý. Þöyle þöyle yaparsam Oruç bozulur mu? Yok, böyle olursa Oruç kaçar mý? Demek ki Oruç, çok duygulu birisi. Ýnsanlar kötü bir þey yapýnca bozuluyor. Kötülüðü gördüðü yerden kaçýyor.
Oruç’u ve Ramazan’ý artýk iyice merak ediyorum. Onlarla tanýþmaya can atýyorum.

Ramazan 25

Bu günlerde herkes Kadir gecesinden bahsediyor þimdiye kadar, gecesi olan bir adam göremedim. Bu Kadir de kim? Bin aydan hayýrlý gecesi varmýþ. O gece uyumamak, namaz kýlmak, Kur’an okumak önemliymiþ.

Ramazan 26

Ýftarý çok sevdim. Akþam yemek yemeye Ýftar diyorlar. Gece yemek yemenin adý da Sahur. Ýftar sonrasý eðlenceler oluyor. Babam camilere götürüyor bizi. Herkes sokaklarda, camide, neþe içinde.

Ramazan 28

Merak içinde beklerken uyuyakaldým. Kadir, gecesiyle beraber gelmiþ gitmiþ. Ben göremedim. Anlayamýyorum. Bu yüzden aðabeyimi çok özlüyorum. Ablama soru sormaya kalksam, bana doya doya gülüyor. Sonra da arkadaþlarýna anlatýyor, birlikte gülüyorlar. Sinir oluyorum.
Abim uzak bir þehirde üniversitede okuyor. "Abim ne zaman geliyor?" diye anneme soruyorum. "Bayram gelsin, onda gelecek" diyor. Oruç, Ramazan, gece gelen Kadir’den sonra þimdi de Bayram!..
Soramýyorum "Bayram kim?" diye. Neden o gelmeden abim gelemiyor? Belki de aðabeyimin arkadaþýdýr. Çok özledim abimi. Bayram’ý da alsýn gelsin tanýþalým.

Ramazan 29 / Arefe

O kadar erkek isminden sonra bugün nihayet bir bir haným ismi duyabildim. Arife diyemiyorlar mý ne? Arefe diyorlar. Niye Arefe? "Arife" olmasý gerekmiyor mu? Yengemin adý gibi yani… "Arefe geliyor, daha temizliði bitirmedik diyor annem. Ýyice telaþlandýlar. Bir Bayram diyorlar, bir Arefe, harýl harýl çalýþýyorlar. Temizlik yapýlýyor. Yemekler hazýrlanýyor. Anneme "Bayram ne zaman gelecek?" dedim, "Arefe’den sonra" dedi. Demek ki Bayram ile Arefe evli deðil. Akraba da deðil. Kafam karma karýþýk. Salih abim bi gelse de her þeyi bana anlatsa.

Ve Bayram geldi

Sabah kalktýðýmda, herkesi kahvaltýda yakaladým!. Oruç öldü herhalde diye düþündüm. Abim gece gelmiþ. Sevinçten haykýrdým. Çok özlemiþiz birbirimizi.
Bütün olaný biteni bir güzel anlattým abime. Yüzüme bakarken, bana tebessüm ettiðini gördüm. Ablama sormamakla ne iyi ettiðimi anladým. Abimin tebessüm ettiði yerde, ablam kahkaha atar. Abime küser gibi yaptým hemen gönlümü aldý. Bana her þeyi baþtan anlattý, bu sefer de ben gülmeye baþladým.

Abimden söz aldým. Kimseye anlatmayacak, konuþtuklarýmýzý yazmak için izin istedi..) Ben de verdim.. Ramazan günlüðü iþte böyle ortaya çýktý. Abim buna bir de isim buldu: 5 Yaþ Sendromu. Sendromu anlamadým. Ama olsun, abime güveniyorum. Gerçi ablam’a göre 4 yaþýndayým. Annem 5 yaþýnda olduðumu söylüyor. Babam daha 4 yaþýndan gün almadý diyor. Abim ’bu konu beni aþar’ diyor.

Bayramý çok sevdim. Ama ablam tekrar o sinirli haline dönecek diye, Ramazanýn gidiþine çok üzüldüm. Bizim için her gün Ramazan olsa!.. Ne iyi olur.

Sosyal Medyada Paylaşın: