“-aaah ulan ahhh! anasýný satdýmýn, ne günah iþledik bilmem ki feleði baya, gücendirmiþiyin’ belli deðilse; … beninen ne alýp-veremediði var ki fýrlatýp atmýþ bizi, gurbet ellere her birimizi bir yerlere, harabolmuþ evyerimiz kayýp olmuþ esamemiz yolumuz düþse nere geliriz, gerçi hangi kapýyý çalsak, olur buyur edenimiz ammaaa, ila ki birbirimiz…
ayaðýmýzdan zencirlenmiþiz sanki oralara mahkum olmuþuyuz kendi kendimize ne düðün, ne bayram bilmiþiz ne de hiç deðilse anamýzýn babamýzýn son nefesinde yetiþip de bir damla su vermiþiz” “-nasip deðilise yapcak biþiy yok” “-orasý öyle de bu güne kadar selam alýp vermemiþiz bizim diyeceðimiz hiç kimseye.” ……..
“-oysa; hep sýkýntýsýný çekmiþiyiz yýllarca uykumuz kaçmýþ gece yarýlarýnda ……. “acaba nasýllar” açlar mý, açýklar mý, hastalar mý…, sobalarýný yakan oluyor mu öyle ya!
baþlarýnda bi iþ mi var acaba diye… içimizi yakmýþ yollar boyunca “sizlere ömür” duyma, kaygýlarý oooooooof of, þimdi neye yaradý… hýhnm” kimimiz kaldý ne biliriz..”
ARKASI YARIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.