Biliyor musun.. Toplayamýyorum bu günlerde kendimi.. Ne yapsam ne etsem, eksiliyorum hep... Sensizleþiyorum her düþüncede... SEN’li benli olmaktý oysa hep hayalim... Þimdi bakýyorumda.. Çok yalnýzým ca... Çok yalnýzým aþk... Yok diyemiyorum... Çok yalnýzým be "nokta noktam" ! Elimde kalem, önümde kaðýt, üzerinde iki çift kelam... Öyle sensiz, öyle eksik öyle biçimsiz iþte... Týpký sen yokken yüzüme yakýþmayan gülücük gibi, biçimsiz duruyor herþey... Anlýyorum o zamanlar da iþte, Sana muhtaç birtek kalbim deðil...
Ne diyordum nokta nokta’m... Toplayamýyorum diyordum deðil mi ? Görüyorsun iþte, sen olmayýnca kalem bile yakýþmýyor elime... Þu zihnimin ve kalbimin hasýlatý sözcükler... Girmiyorlar sýraya...
Ýþte nokta nokta’m, Sen yokken þiirlerim gibi daðýnýk... Sen yokken eksik, Sen yokken talan’ým !
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hümeyra. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.