Benim Biricik Muayyenim

Caným Muayyen,
Belki bir gün sana uðrarým diye saklýyorum bu anahtarý,
senin bana anlattýðýn hikayeleri kesip, sen gibi þekiller yaptým bir de,
Bu anla, ecelim arasýndaki bir duraktayým þu anda,
Sanki sana geldim, geleceðim gibi bakýyorum sokaklara,
Aklýmda hep desenli kanatlarýn kalmýþ,
Biliyorsun, bir kelebekten asla katil olmaz,
ki sen meþrebi dokunaklý, pek dokunaklý

- Muayyen dur! Kýrmýzý ýþýkta ölme!
Daha yemyeþil bir öykücük vaadecektim sana!

Yaralý ve can çekiþen gecelerde, gecerinde, daha belirgin oluyorsun kalbimde,
tenim haram diyorsun öyle anlarýnda, tenim haram!
ama yine de, beni konuþur gibi sev diyorsun, konulur gibi sev
peki neden, neden en yaralý zamanlarýnda bile,
hatýralarýný yavru bir bebek gibi korumaya çalýþýrsýn
a be Muayyen kime diyorum? Bak hele, hiç dinliyor mu çatlayan gövdemin sesini...

Buradan senin gölgen sadece bir adým, bir þekersiz çay uzaklýðýnda,
ama ruhunu elleyebilmem için daha kaç harfi uç uca birleþtirmem gerek,
neden sözcüðü bir urgana dönüþüyor, doðum avlusunda
endiþelerim boðazlýyor sanki beni, sanki dinim imaným þüpheymiþ gibi

misal diyorsun bana, misal bir mizaç, uzaklaþmaya meyilli
misal diyorsun, içimdeki mucizeleri alýp da kaçmak istersin gibi
neler vermezdim muayyen bir tavrýna sevgili muayyen

Bir de, sana bu gece yarýsý bayramlaþmaya geleceðim Muayyen,
müsait olduðun bir bað bozumunda ya da azametli bir hasat vaktinde
elini öpeceðim, gözlerini öpeceðim, ruhundan çýkmayan izleri öpeceðim,
derli toplu sebeplerim var bunlar için, uyandýrdýðým itiraflardan alýntý
haklýsýn, akýllara durgunluk veren bir yoksulluk benimki Muayyen

Ýstiyorum ki, ilk duruþmada oy çokluðuyla sevelim birbirimizi
Elimizde sadece, tasvir edilmiþ yamalý þiirler,
ama yine de diyorum bazen,
"Muayyen sen muzýr bir neþriyatýn ilk sözcüðü müsün?"
Ödüm patlýyor böyle düþününce, ödüm patlýyor :
"biz seni yasakladýk Muayyen, pýtýrcýklý þiirlerde" diyecekler diye
Öd diyorum Muayyen öd!
Ýþte sen beni böyle duymazdan geldikçe ödem oluyorsun içimde,
ki bu aralar sadece sen verebiliyorsun bana böyle dönem ödemlerimi,
sev de gel tatilde , aðladýðýn yerlerden soracaðým diyorsun,
elinde hýrçýn ve huysuz bir kalp, ruhuma ruhuma vuruyorsun,
çok acýyor ömrüm muayyen anlatamam, anlatamam ömrüm muayyen

Bak þimdi, þöyle anlatayým, en kýsa yoldan, hülasa :
sen mücavir bir alandýn benim için, ya þimdi ?
Yine mücavir!
Böyle anlarda, içimdeki öfkeye mani olamadýðým gibi ,
býrakýyorum tasmasýný
diyorum ki seni gidi mücavir muayyen!
hülasa diyorum Muayyen hülasa!
Ýkinci a uzun okunur. Týpký seni uzun uzun okuduðum gibi!
Týpký senin beni, uzun uzun okuttuðun gibi!

Anlayacaðýn Muayyen,
dün gece sabaha karþý beþ gibi,
böyle nasýl kan ter içinde anlatamam,
kan ter içinde uyanmýþým, içinde kývrýldýðým yerden,
iflas haberimi almýþým gibi,
sanki cebimde sana dair hiç kývrak i mgeler kalmamýþ gibi,
anlatamam Muayyen anlatamam, muazzam bir kabustu,
dudaklarýma deðen bir damla hayalinle kendime geliyorum tabii
Bak sana her þeyimi açýyorum, sandýðýmda ne kadar nakýþlý ihtiras varsa iþte,
Bilemezsin ne münafýk bir adamým ben Muayyen,
Aðýr bir bozgun sonrasý mensup oldum bu münhem durumuma

Aman be, medet dediðin nedir ki be Muayyen,
her gece bir medet umma ayini topluca, ben ve yalnýz harflerim
Aman be Muayyen, sen bana bakma, yýrt at baþvuru formumu
ben nasýl olsa geçinirim yine, zor zamanlar için sakladýðým gölgelerinde
Aman be Muayyen, biz sizi arayacaðýz de yak bu þiiri
senin güzel gönlüne adak olsun ipotekli arzularým

Þimdi son bir dileðim var Muayyen,
þiirin bu en arabesk kývamýna geldiði anda,
ki zor zanaatir her þiirde kendini uðurlamak aslýnda,
yaralý bir yolcu gibi, lüzumsuz savurganlýklardan sonra

Lakin kimse duymasýn Muayyen, utanýrým

- Mübaþir sen de git! Yeter bu kadar kulak misafiri olduðun!

Eðil, biraz daha eðil sancýlarýma Muayyen, mutluluklarým duymasýn
Ben... Ben senden istifa ediyorum Muayyen,
seni bulduðum yere býrakýyorum,
o kitabýn kýrk ikinci sayfasýnýn, en heyecanlý paragrafýna
Aldýðým rafa býrakýyorum yine seni, ayný hevesle
Uç Muayyen uç... Sana göre deðil benim gibi müþkilpesend
Ayan beyan bir meraktý duygum, nasýl giydiririm seni düþlerime diye

Ve Muayyen son olarak...
Muayyen? Muayyen ? Muayyen?...
Yapma...
Söylemeliydim sana,
o kitabýn basým yeri, sana vurulduðum
ve senin beni vurduðun yerdi Muayyen.

Ki demeliydim sana bunu da,
sen kaybolursan,
ben de sende, senin lezzetinle kaybolurum,
böyle výcýk výcýk bir oryanyalizm tatlýsý yerken.

O yüzden elim yine o rafa gitmeli,
açmalýyým yine senin sayfaný, ayný hevesle ,
Bir aynanýn yeniden dirilmesi gibi, tertemiz aksinde :

Caným Muayyen,
Belki bir gün sana uðrarým diye saklýyorum bu anahtarý

Üstelik, Hiç de muayyen olmadýðým bir mevsimimde...

Oktay Coþar










Sosyal Medyada Paylaşın: