sen yaðmura çýkmýþtýn ben göðün prizmasýnda yirmi milyonuncu damla bir rüyaya dalmýþtýn bedeninle baþbaþa kaþýn gözüne yakýn alnýnda kýrýþýyordu avuntusuz mazi kilometrelerce uzaklýktaki acýlara dolanýyordu aklýn yürümekle dostluk kurulmayan yollar sana þüpheyle bakmýþtý yasaklanmýþ kitaplardan koparýlmýþ parçalý bulutlu gökkuþaðý gibi kokuyordun gözlerin, sokaklarý itfaiyeyi aratacak kadar korkutmuþtu gözlerin, mevsimlerin bir ateþle yanabilme ihtimali
sana bir kez bakmýþtým, bir kez kaç bininci damlaydým unuttum dünya küçücüktü, yüzün kocaman keder canýmýn telaþýný bir görmeliydin þehrini kaplayacak kadar büyümek istedim çöl beni beklemesin çaðýrmasýn hasretlik yeþillikler teninden nasýl uzak durabilir ki bu þaþkýn su
tam o an gökyüzüne kafaný kaldýrdýn, gülümsedin o an, tam iþte o an bir inancý hatýrladým yanaðýndan öpebilmek için seni huzura kavuþan hüzne karýþmak için adý aþk olan sýrra son damla olarak kalmak için düþmeliydim yalnýzlýðýna kaç asýr geçti dünyayý temizleyen bir aþk yaþanmayalý
aðlamayý giyindim saymaya baþladým içimden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.