Masada kalmýþ tozlu resmine niþan aldý az evvel,
Ömrümü çürütmeye baþlayan aðrýlý yalnýzlýk…
Kalemi þerefine kullandým bu gece
Yanýnda üç yudumluk þarabým
Ötesine geçilemeyen bir hüzün
Ve gülemeyen yüzüm..
Kurumuþ çiçeðim yaðmurdan sýrýlsýklam
Güneþi görünce canlanacak ümidi
Tavan aralarýnda saklý anýlarýmda öyle ya
Nerde görülmüþ ölenin dirildiði?
Dolunay bile bir durgun bu gece
Sürgün edilmiþcesine bulutlarýn ardýna
Zorla verir gibi onca þehrin ýþýðýný
Sarhoþluða direnen cýlýz ruhumsa;
Uzanýp almak istiyor aþýðý olduðu yýldýzýný..
Islak kaldýrým taþlarýnda oturur gözlerim
Bu gece neden her þey ýslak ve soðuk?
Anlamý daralýyor sorularýn ve cevaplarýn
Bu kimbilir kaçýncýsý
Yalnýz kadeh kaldýrýþlarýmýn..
Ve senin;
Göz perdenin ardýna attýðýn çaresizliðimi
Ellerimde ‘sen’ olarak kalmýþ heveslerimi
Ardýndan yazýp yazýp sildiklerimi
Bilmediðini biliyorum..