Buz Yalımı

Buz tutan kentin,
Giyotin ayazýnda.
Tir tir titrerken zaman.
Son vapuru kaçýrdýk.
Diyemedik el aman.

Ciðerlerimiz yýrtýlýr gibiydi.
Güller üþürken baðrýmýzda.
Bir sarkacýn ucunda,
Ayakta durmaya çalýþtýk.
Üþüyen duvara dayandýk.
Açmazýmýz büyürken,
Aç gözlü zamanýn esiri olduk.
Esrik düþler gördük,
Hâli yakazada.
Þerleri hayra yorduk.

Ayaz çekimli zaman tufaný ,
Önüne kattý yarýnlarýmýzýn izdüþümünü.
Umutlarýmýzý düne sattýk.
Yol azýðýmýza gün görmemiþ,
Ahlar kattýk...

Kentin, yanan pencerelerinde,
Alevden silüetler.
Hafýzamýzda peri suretler,
Düþerken gözbebeklerimize ,
Gamzeli ihanetler,
Gecede kadid kaldýk.

Burkuldu yüreðimiz,
Seferimiz yarým kaldý.
Gül üþüdü, dal aðladý.
Ayazýn ay ýþýðýnda ,
Buz tutan yaþam.
Bize ýskat kaldý...
Ankara,30.11.2007 Ýbrahim Kilik






Sosyal Medyada Paylaşın: