Ýnsaným ben, Hani þu anadan doðanlardan, Hani þu memleketin insaný! Halkým ben! Nefesim öyle bir güçlü ki! Bulutlarý deler geçerim, Kardan, yaðmurdan, borandan... Sessizliði dinlemem. Toprakta ekilen tohum benim, Filiz verir, aðaç olurum. Yaðmur, kuraklýk demem... Zulüm, acý ah! ölüm olmasa.. Bir anda gizlerse insaný, Yaþýyormuþ gibi görünse de, Elbet bir gün gelir herþeyin sonu. Kavuþur insanýna toprak! Yabancý eller daðýtýr havayý, Ölümün içinden dirilir insan Ve yaþamak... Yazan Figen ANAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
figenanar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.