Ýnsan düþünerek sever.. Düþüncelerinde yaratýr aþýk olacaðý kiþiyi.. O aslýnda hiç bir þey yapmýyordur.. Belki düþünmüyordur bile.. Ama sen onu düþünürsün.. O sana düþüncelerinde ekmek verir su verir.. Düþüncelerinde doyurur aç ruhunu.. Sen alýrsýn ama o verir gibidir nefesi.. Saçýný süpürge eder temizler en acý hatýralarý.. Sen sadece düþünürsün, mutlu olursun.. Düþünürsün ve aþýk olursun.. Abartýrsýn büyütürsün beslersin onu.. Umutla, hasretle, mutlulukla yoðurursun yarýný.. Düþünürsün.. Düþündükçe seversin..
Sonra sorunlar çýka gelir ardý ardýna.. Sen daha çok düþünür daha çok seversin.. Daha çok sevdikçe daha çok taviz verirsin.. Verdikçe verirsin.. Onurunu, gururunu, hayatýný benliðini.. Karþýndaki senden alacaðý herþeyin bittiðini anladýðý anda ise sen halen düþünüyor olursun.. Neden? Niye? Ne istedi de yapmadým? Neyim varsa aldý götürdü.. Kýzma sen verdin ona herþeyini.. Düþünürsün.. Düþündükçe sever sevdikçe ölürsün..
An gelir.. Tutunabildiysen eðer hayatýn bir yerine.. Ýnancýn saðlamsa yaradana.. Zayýflasada bedenin,ruhun ama yine de diksen.. Düþünmemeyi öðrenirsin.. Düþünmedikçe yaþamayý.. Aptallýðýn cehaletin mutluluk verdiðini.. Hayatýn düþünmedikçe daha yaþanýlabilir bir yer olduðunu.. Son sözüm mü dostum? Düþünme.. Yaþa..
Fikret ÝZGÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
Fikret İZGİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.