Yýllar sonra bugün ilk defa haberini aldým sevgili! Hani giderken içimde ateþler yakmýþtýn ya Ben o yangýný gözyaþlarýmla bile söndürememiþtim Duydum ki; O ateþlerde yanar olmuþsun Kelimeler boðazýna düðümlenmiþ anlatýrken Çok piþman olmuþsun Adým dilinden düþmez olmuþ Ýçtiðin kadehler bile unutturamamýþ Kapýnda döktüðüm gözyaþlarýný Dostlarýndan duydum, Keþke býrakmasaydým,terk etmeseydim derken Gözlerin doluyormuþ... Bunu duymayý istemezdim elbette Çünkü sana açýlacak kapým yok artýk! Ama senin beni unutmadýðýný bilmek Belki ölmeden duyacaðým en güzel haberdi Yalnýz yar’dan gelen bu haber Yaralarýmý epey kanattý Ben seni karanlýk dünyama ýþýk yapmýþtým Sen o ýþýðý da alýp gitmiþtin ÞÝmdi senin dünyaný kim aydýnlatacak? sorarým Anladým ki bana ecel olan ayrýlýk Seni de kefen olup sarmýþ Ben bir kere,sen bin kere ölmüþsün... Sen cezaný çoktan bulmuþsun Benim sana tek lafým; Hadi sevgili þimdi sen beni unut! Unutabilirsen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
buğlem54 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.