Sensizliðin gölgesinde Daha kaç kez solacak bu bedenim? Yokluðunda ne hayaller biriktirdim bir bilsen! Küçük bir çocuðun yüzündeki sevinç kadar parlak Bir o kadar ürkek... Herkesten sakladýðým, Geceye yenik düþen gözyaþlarým, Bu gece de benimle!.. Sessizliðimi susturamýyorum Avaz avaz sana susuyorum içimde Kimse kandýramýyor beni yokluðunda Önüme serilen yollar hep sana çýkýyor Sarýldýðým kollar ilmek olup boynuma dolanýyor Bana verdiklerini de alsaydýn giderken Her nefeste seni solumaz Her adýmda sana yaklaþtýðýmý hissetmezdim Ýçimde yokluðundan var olan bir boþluk... Tutunamadýðým...Kurtulamadýðým...Yok sayamadýðým Nefes alýyorum...Yaþýyorum...Ayaktayým... Hani sorulsa ’nasýlsýn?’ diye Yarda kalan yanlarýmla! ’Eksiðim’ Sosyal Medyada Paylaşın:
buğlem54 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.