Hadi bir oyun oynayalým farzet’ki körebe ellerimi sana vereceðim gözlerin kalacak benimle peki yüreðin kimin farzet’ki bir bohça içinde hadi uzat bana elinle yürek zaten yamalýklý bohça o zaman baþlayalým oyuna diyelim’ki þimdi ben senim gülermisin aðlarmýsýn beni karþýnda görünce ve öpmek istersem inat edermisin darýlýr çevirirmisin baþýný öptürmiyeceðim diye ya elim dolanýrsa beline ya huysuzlanýrda aþaðýlara inerse þimdi oyun ya gerçekten yürek yüreði yakarsa ateþle barut gibi temas ederse tenin ile tenim farzet’ki oyun ama azýcýk ýsýnýrsa kanýna kaným bir gece denermiyiz nasýl olsa bunun adý oyun göðsüme düþer seyrederken yýldýzlar yeryüzü karanlýða gider diyelim’ki gökte ay biri senin nerede benim bana neden yýldýzlarý verdin aðlama be ! oyun bozanlýk etme farzet’ki hayat zaten bir oyun
cem niðde/antalya 21.01.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cemil Ateş Şiir Yazarı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.