YALNIZ KALINCA...

Bir ýstýrap yalnýzlýk,
Dinmek bilmez acýsý;
Eksilmeden hep artar,
Dayanýlmaz sancýsý.

Kül bassan da yarana,
Ýçin için hep kanar.
Hâlinden hiç anlamaz,
Ne yatak,ne taþ duvar...

Gözyaþlarý içinde
Sürüp gider þu ömrün.
Ne þarkýyla, ne sazla
Teselli olmaz gönlün.

Artýk son bulsun dersin,
Yalnýzlýðýn zulümü.
Pervazsýzca beklersin,
Gelsin diye ölümü...

15.06.1997
Erman Ulusoy
Kýrklareli
Sosyal Medyada Paylaşın: