yolculuk

Akþamýn morluðunu týrmalýyor bir kedi
-beni içeri al-
Köpekler aðlar gibi ulumaktalar
Salonun sessizliðini bastýrýyor sokaðýn sesi
Pencereyi kontrol ediyorum –kapalý-


Yoksunluðun, yoksulluðun ve kimsesizliðin izi vuruyor duvarlara
Ýzolasyonsuz binalar gibiyim hayata
Sýcaðý da, soðuðu da içime iþliyor dýþarýnýn
Hangi cephesine dönsem yüzümün
Baþkasýyým.


Beni bir duvar dibine býrakmýþtým dün öylece
Okuduðum kitaptaki nar aðacý yetiþti yalnýzlýðýma
Hikayesini anlattý durdu hiç sormadan
Yüz yýl evveli de böyleymiþ diye geçirdim içimden
Konuþsam kýzacaktý
Saygý göstermiyorum sanýp acýsýna
Ki acýlarýyla tarih yazan Balkanlardan gelen
Soðuk ve yaðýþlý havaya alýþkýndý bünyemiz
Üþümemiz
Tarihsel bir iç çekiþ
-miydi?


Fotoðraflarýn içine nüfuz edemeyen varlýðým
Duvara karýþýyor sinsice
Geçmiþim gölge gibi uzayýp kýsalýyor sokak lambalarýnýn altýnda
En deðerli hikayelerimi zihnimin çekmecelerine dolduruyorum
Tasniflemek için henüz zamaným var -umuyorum-
‘’Bir kitabým olmalý’’ cümlesi aklýmý çeliyor durmadan
Bir kenara koyuyorum.
Sokak lambasýnýn korunaksýzlýðýna üzülüyorum sonra
-keþke hep bahar olsa-
Oysa varlýk nedenini bilenler üzülmezler kendi adýna
Hizmet edebiliyorlarsa amaçlarýna.


Soðuk bir beton yýðýnýyým; iki daireyi ayýran
Birbirine teðet geçen koltuklarýn üstünde farklý kanallarý izliyor iki aile
Hem tanýdýk, hem yabancý; hem benzer, hem de farklý
Sesleri çekiyorum kendime
Isýyý
Kokuyu
Zaman zaman korkuyu- kapý ardýna sýðýnan-
Ve susuyorum bildiklerimi
Herkesin kendine sustuðu gibi.


Duvarlarýn dili olmadýðýna þükrediyorum yolculuk sona erince
Ve ekliyorum:
Eþyanýn ruhu yoktur inþallah!













Sosyal Medyada Paylaşın: