aþkýn izlerinden yürüdüm yeri geldi sürgündüm umutsuzluða kara yaslara da büründüm yinede varamadým o güzel bahçelere inanmaktan vazgeçmedim saf gibi çocuk kaldým oyunu bozacaksak sen boz, sonra kabahatli ben oluyorum. gideceksen sen git ben burada kalýyorum hep usanmadan nöbetteyim mutluluðu bekliyorum....
Sosyal Medyada Paylaşın:
misalşair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.