ARSIZ GÜLÜŞLERİM

arsýz gülüþlerin
zayýf ruhunu tüküren dilden
aklýmýn yuvarladýðý
sözler düþtü.

aðýz merhamet etmekten yoksun
nefretin dalgasýna çarpýyor yaþam.

kafamýn içine gömülmüþ keder
gönlümde ki maviyi de kefenlemiþ,

zamanýn ayýrdýðý havalarda aðýrlar
hasretimin sancýsýný

bulutsuz göklerin hayalime taþýdýðý
servetler de tükendi
güneþ taþýnýrken gözlerimden.

hangi acýnacak hallerin yolcusuyum
hançerini yediðim
kaderin gölgesinde.

zaman sonsuz zahmetler’imi
acýnýn yataðýnda tabutlarken

doðuýmsuz bahtýmla
zehirlenmiþ yaþamýn aradýðý köleyim
dilim hecelerken küfürleri,

tenimin üzerine yatýrýlmýþ
kýrýk çizgiler
zamana zora ki meftun olmuþken

payýný alamayan
lekelenmiþ çocuklar düþerdi
içimde ki hayatýn uçurumlarýndan.

Ey hayat ;

hiç tatmadýðým
güzel günlerin
özlemini bana sen ne zaman vereceksin

heves yutkunu soluðu kesilmiþ
adam olmaktan yoruldum

tahrib edemediðim
kibrinle yoðruldu
bütün yalnýzlýðým.

bir gün yeminlerim çözülürse
zehirli sarmaþýk gibi ruhumu saran
kötü tohumlarýný
topraðýmda eriteceðim
sýrf sana eðilmemek için.


Sosyal Medyada Paylaşın: