Nasýl da süzüyor insaný, Karanlýk, yabancý bir gecede. Çatýlarý ayýn ve yýldýzlarýn aydýnlattýðý, Öylece uyuklayan sessizliðin köþesinde. Evlerin bacalarý üzerinden, Bulutlarýn koþarak gidiþi. Evsiz, ama evini arayan, Güçlü ve bedensiz bir ruh gibi. Sen bilinçsizce, aniden Teslim oluyorsun bu sihire Ve býrakýp kendini derinden, Zamanda yokoluyorsun. Ölüyor yabancý topraðýnýn Kollarýnda bir gece. Karanlýða gömmeyi, Sürekli dalgalarla Deniz gösterdi ona. Nasýl çýkacaðýný içinden, Hem de kendi baþýna…
Yazan Figen ANAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
figenanar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.