HANGİ MEVSİMDE ÇOĞALIRSIN,GÜN SİYAH,DİL SİYAH,GECE KENDİNDEN HABERSİZ
Doğan Güneş
HANGİ MEVSİMDE ÇOĞALIRSIN,GÜN SİYAH,DİL SİYAH,GECE KENDİNDEN HABERSİZ
Bu gece alıp bütün harfleri bir kıyıya atmalı
nasılsa gece rüzgarlı,evcil bir kuş gibidir
gidip salaş bir mekanda tanınmadık karakter oturacaksın
yoksa evler de,yollar da bir bir yıkılır üstüme
sabahçı kahvelerinde ağır ağır ilerlesin tenime soğuk
oturduğum yerden çizeyim Temmuz’un resmini buğulu camlara
çocuksun çıkma dışarı diyen kadının telkininden
’gitmek mi zor kalmak mı’ yı atayım sobaya
her yerimiz alev alsın
(belki sabaha çiçek açar ağaçlar)..
Bir taraf duvar yazılarıyla sıkıştırılmış genişçe sokak
bir taraf dağınık nar taneleri gibi güngörmüş taşevler
yeni açmış bir çiçeği koklamak gibi
umutlardan düşlere yatay geçiyorum çıplak akşamüstü kızıllığından
küçük su birikintilerinin hepsine bakıyorum
bir daha bakıyorum
ve Saydamsuyu görüyorum
güneşi güngörmüş evlerin çatılarına yakın tutup
umut ekiyorum göğün mavi sabrında
gör bak yüzyıllık sokak nasılda
’çayır çimen’ temmuz’da
Bir tarafımız şilte yumuşaklığında mektuplar
bir tarafımız yorgun atlar coğrafyası Soğukkuyu
saçlarımız uçuşuyor hafif şehla tahterevallide
Soğukkuyu,bütün sabahların birbirine karıştığı yer
bütün karanfillerin ve özlemlerin kıyısında
seni anarşistçe seviyorum Saydamsu
seni sınırsız mekan!
bütün dekorlar senin ışığını görünür kılıyor gecede
sen hangi güneş,hangi devrim böyle
kadraja siluetin düşüyor
gör bak kimler var kimler yok arka mahalleden
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.