çok bulanýktým duygum epey soðuktu zamanýnda uyanamayacaktým
bakýn hiç susmuyor kâbus orda terliyorum
sevgilim çok yavaþtý ben asýrlardýr paslanmýþ, renklerim donuk annemin güneþe kurumaya býraktýðý ninniyi örttüm üstüme dilimde esarete kafa tutan bir slogan bir ismi emiyordum uzun cümlelerin ünlem iþaretlerini gurbetten çaðýrýyordum parentezleri denize itekliyordum
hiç yýldýz kaymýyordu ay bir kadýný içine çekmeye niyetli tüm aþklarýný ayaklarýnýn dibine döküyordu bir gece kuþu omuzlarýmýn yanýlmalarýna konmuþtu göðün altýnda sessizce duruyordu uyku sabah olsun istiyordum saçýmýn ko(r)kusunu hýzlandýrýyordu rüzgâr þafak ne zaman sönmeyecek
hiçbir rüya bu kadar zor gelmemiþti hadi ama sevgili çýk artýk içimin ýrmaklarýndan kalbimin büyüsüne kapýl düþlerin beni bir yerden hatýrlamýyor mu?
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.