Bir fýrtýna düþün, sessizliði çok önceden gelmiþte geçmiþ. En büyük alacaðýný alýp zaten çok uzaklara gitmiþ. Harap etmiþ virane eylemiþ.. Ortalýðý kasýp kavurduktan sonra, izin vermiþ. Çeki düzen ver etrafa diye.. Ama korkuyorsun deðil mi? Korkmaz mý insan, ya bir daha olursa diye... Ama ben korkmuyorum sevgili.. Demezler mi? Fýrtýnanýn þiddeti ne olursa olsun martý sevdiði denizden asla vazgeçmez diye.. Ýþte böyle bir þey...
Oysa yüreðinin kýyýsýnda biryerlerde sende biliyorsun. Bir he desen, ortalýðý nasýl toplayacaðýmý.. O fýrtýnadan nasýl intikam alacaðýmý, Yaralarýmýzý nasýl içtenlikle saracaðýmý... Yok dersen, yoruldum deme sevgili. Çünkü ben sana bir iþ bile býrakmýyorum. Korkuyorum, istemiyorum de.. Ama yoruldum deme.. Sosyal Medyada Paylaşın:
Aske Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.