Hakikat sahnesi
Benim hayal ettiðim, gerçeðimin gölgesi,
Gerçi bütün gerçekler, bir gerçekle iç içe.
Bir ýþýkla bir cisim, bir gölgenin belgesi.
Yok dersem, o orada, var desem benzer hiçe.
Gölge gövdeye baðlý, o ondan kopuk deðil,
Þayet güneþ olmasa, gövdede görünmezdi,
Gölge, batýdan baþlar, doðuya eder meyil.
Uzar kýsalýr uzar, geceye bürünmezdi.
Tartsan tartýya gelmez, ölçsen yerinde durmaz,
Gözünle görsen bile, elinle tutamazsýn.
Aslýndan kopartýlmaz, gölge hayalde kurmaz,
Ancak serinlik verir, içemez yutamazsýn.
Hacivat’la Karagöz, birer gölge oyunu,
Arkadan ýþýk vurur, ön tarafta bir perde,
Bir kiþi canlandýrýr, kuklalarýn huyunu,
Kuklacýnýn sesi var, bir aðýzdan her yerde.
Uçsuz bucaksýz evren, iþler sayýya gelmez,
Iþýk nerden vuruyor, ipler kimin elinde.
Ne muazzam sahne ki, bir þey artmaz eksilmez,
Görünen hangi gerçek, hayalin gölgesinde,
Her türlü fiilleri, icat edip iþleyen,
Bunlara düzen veren, bir olur çok olamaz.
Muradý Ýlahidir, bunu böyle isteyen,
Aklýselim hiç kimse, ikinciyi bulamaz.
Fiillerle görünür, sýfatlarýyla görür,
Sýfatlar Zat’a baðlý, Kaplayan Allahlýðý.
Nefis ölümü tadar, bütün bedenler ölür,
Söyleyin yaralýya, býraksýn ahmaklýðý.
17.01.2013…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.