Ağyar bile yâr olur
Baðban ölür bað kalmaz, gerilse de kol kanat,
Baki kalmaz gülistan, akýbeti har olur.
Birer fani deðil mi, bunca mal, mülk, saltanat,
Bütün sahte cennetler, hakikat de nâr oldu.
Yerden gelen her þeyi, yine yer alýr, yer-yer,
Canlar Allah’tan geldi, tekrar Allah’a gider,
Maksat kendi aslýna, arif olmaktýr hüner,
Bilende, bildirdi der, bildim dese bar olur.
Yaratma gerçeðini insan nasýl anlasýn?
Ýstemiþ ki tekvini, Zat’ýnda baki kalsýn,
Malzemesi kendinden, baþka yer yok ki alsýn,
Hiçbir þey yoktan olmaz, her þey yoktan var olur.
O kudret kalemini, “Kün” diyerek saplarken,
Eþyalarýn sýrrýný, esma sýrrý kaplarken,
Zahirde görünenler, batýnýný kaplarken,
Görenlere kýlavuz, kör gözlere ar olur.
Açýlasý bu kitap, okunasý her satýr,
Görülmeli âlemler, iç içe neler yatýr,
Kitaplar birer ölü, taþýsa da kýrk katýr,
Can yurdunda dirilir, diriliþle kâr olur.
Okumayý kim okur, “Oku” emri duyandan,
Sözden özü bularak, kurtulurlar ziyandan,
Yüz gösterir hakikat, nihandan ve ayandan,
Her taraf dost aynasý, aðyar bile yâr olur.
Uyamazsam korkarým, Hak’tan geldi de davet,
Okundu kulaðýma, ezan gibi her ayet,
Anlamama derdime þifa gelmezse þayet,
Her saat, her saniye, yaralýya zar olur.
16.01.213…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.