Siz hiç dört duvarla konuþtunuz mu, saatlerce Hasret kaldýnýz mý bir dost yüzüne, sesine Gecenin sessizliði çökerken Loþ sokaklarda tek baþýna Ürkek ve yorgun yürüdünüz mü Kuytu köþelerde Aðladýnýz mý hýçkýra hýçkýra Býktýnýz mý böyle yaþamaktan Ser sefil olmaktan Düþündünüz mü hiç Neden, diye
Oysa Sadece istediðim Küçücük bir umuttu Çok muydu bu kadar mutluluk Harabe ruhuma bir can Bir yürek olsun Gülümsesin Konuþmasa da Nefesini duymak Sýcaklýðýný hissetmek Yeterdi bana
Bel ki Unuturum çektiðim onca acýyý Yeniden hayata sarýlýr Avazým çýktýðý kadar baðýrýrým Mutluyuuuum diye Ama olmadý, olmayacak da
Þimdi ben yine sarýldým yalnýzlýðýma Üþüyor yüreðim, ellerim üþüyor Sýcacýk bir dost yüzüne hasretken Umutlarým Yavaþ, yavaþ yok oluyor Kadere yükleyip suçu Susuyorum… 15.1.2013……..Ýsmihan Erdoðmuþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
kar_cicegi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.