ÖYLE BAŞLAR

Siste nasýl gizlenirse insan,
Karanlýktaymýþ gibi toprak!
Baþkalarý yolunu izleyebilir senin,
Yenilgileri kendin ayýrt etmelisin...
Yüzünün bir tek çizgisinden,
Vazgeçmemek de var
Sonuna kadar...
Herþey deðiþecek,
Gerçek olana doðru yalandan.
Uykumu bölen gecede,
Rüyalar çýkmayacak asla!
Unutulmayacak,
Yüzlere iþlenmiþ gam, tasa.
Gün gelecek bir öküden geçecek,
Unutabilir mi insan?
Ýnsan, öyle baþlar yaþamaya iþte!
Ezgilerin sýyrýlýr, dökülür aðzýndan.
Baþlarsýn anlamaya,
Sen misin bu, bir baþkasý mý yoksa?
Yabancýlaþmýþtýr, bir gölgedir.
Bir sevinç parýltýsý doluþur içine.
Kývamýný bulan mutluluklardan.
Yüreðinde ulaþýlmayanýn isteði,
Uzak olduðun gözler,
Bulanmaya baþlar.
Öyledir ve öyle baþlar...
Uçarak gök katlarýndan,
Toprak ve denizler ansýzýn
Sýrtüstü geceler, yakarýr durur...
Herþey yerinde dursun diye,
Sakýnarak evrenden dünyayý,
Öyle ýsýnacaktýr güneþle,
Öyle baþlar yaþamak gizlerle...

Yazan Figen ANAR


Sosyal Medyada Paylaşın: