Gidiyorsun , git!
Göðün tüm ýþýklarýný topla
Ve topraðýn çiy düþmüþ tazelerini de
Çýrýlçýplak bir ölüm ver bana
Sonra git, gidebildiðince…
Sesime kuþlar konuyor, sessizliðime yoldaþ
Geceler, koynunda uyuttuðunda kuþlarý
Sýrýlsýklam yaðmur tutuyor, kalbimin romatizmalý yanlarýný.
Durulsa aðrý,
Çürüse zaman…
Uyku kimin esiri ki, gelmek bilmiyor
Yaþamak, olgun direnç
Tüm matemlerin siyahýndan derlenen
Siyah ki;
Yüzlerinde, patikalar çoðaltan bilir
Rengini kaybetmiþ niceler
Topraða daha da yakýn durur
Ah kelam…
Dolaþtýrýp dururum, yorulmadan
Adýna þiir diyorlar; Afili yalan
Herkes duyuyor ve duymuyorken sen
Cümle söz, þiir, þarký ziyan
Devrim Tülay
15 Ocak 2013
SN. AHMET ÇITAK’A TEÞEKKÜRLERÝMLE...
VE DEÐERLÝ SEÇKÝ KURULUNA, ÞÝÝR DE NEFESLENEN TÜM ZÝYARETÇÝLERE...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.