Has çocuktu Talat, bahanelerin marabasý
Servi boylu, saçlarý kömür karasý
Çayýr çimene bulanmýþ yeþil gözleri vardý
Bir de zamanýn fiyakalý arabasý
Gelir geçerdi de boþa geçmezdi hiç
Bir bakýþa sýðdýrdýðý tonlarca sözü
Duyup da, iþitmemek marifetti
Aptala yatmak güç ama iyi iþdi
Sokak sonbaharda nemlenirdi
Aþk uðrar dallarýna, gazellenirdi
Talat; masum yürek, savrulur durur da
Dört dolanýp, bir dile gelemezdi
Þimdi, asýrlar geçmiþ sanki üzerinden
Gecenin bir vakti akla düþen…
Kim bilir nerede, sessizliðin bozgunu
Yýllar sonra þiirimdesin, ihtimal olur muydu?
Devrim Tülay
10 Ocak 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.