Sevgilim Veranda

bütün yaralar yine þuursuz bu gece
siz hiç gördünüz mü
kabuk baðlamayý unutan yaralarý?
yine de derilerine merhamet iþlenmiþtir
onlar ki öpüldükçe iyileþenlerdendir.

- Ben bu sahneden öpüþmem diyen cümlelerim var hala
- Bozulmasýnlar diye saklarým dillerimin altýnda

sözümü keseceksin diye
sözümü kesip de kanatacaksýnýz diye korkuyorum
bilemezsiniz hangi düþüm kafesinizde durmuþ
ki ve daha birçok ki-ler adýna
sehven öpülen çakma Pollyanna’lar bile aðlýyor
uydurulduðu masallarýn köhne diplerinde
bizi masallarla kandýrdýlar tabii ki
tabii ki biz asla kandýramadýk masallarý.

önünüzde duran intihar dolu tabaðý
tamamen sýyýrdýktan sonra anlayacaksýnýz
ne kadar sýyýrýrsanýz sýyýrýn
yine de kalýr az biraz düþ artýðý.


- Ben sana yaklaþtýkça uzaklaþýyorum
- Sen bana uzaklaþtýkça içine kaçýyorum
- Hep böyledir, hep böyledir bu tanýdýk düetler
- Aslýnda hep uzaklarýn torunlarý olduk bizler
- Yakýnlar doðurmak için debelendi kalbimizde, o kadar

görücü usulü seviþiyoruz bazen
ölmemek için direnen göçebe i mgeler gibi
uçup gidiyoruz yemyeþil, yarým kalmýþ virgüller diyarýna
kimse bilmesin istiyoruz nüfusa kayýtlý sancýlarýmýzý
belki de uçup gitmemeliyiz bir yüz görümlüðü hatýrýna.

belki de veranda yalnýzca bir kadýn ismidir
yaný baþýnda kimselerin olmadýðý, yalnýzlýðýyla güzelleþen
saçlarý dalgalý ve daðýnýk, kalbi küllerle, küllerle dolu
o aþýklarýn pervasýzca yaktýklarý, yakýp da külleþtirdikleri
düðüm atýp kaçtýklarý öykülerden kalma
o yüzden tek baþýnayýz sevgilim veranda
ve o yüzden hiç solmuyor
kucaklarýnda biriken çiçekler.

- Belli ki tanýdýktý acý veren, bilindikti bakýþlarý
- Yakýndan dört el sýkmýþ ihanetini
- Belli ki uzaklaþmamýþ, elleri hala tarçýn kokulu

bu oyunlar, oyunlarýn içindeki yaþlý matruþkalar
kurutulmuþ akrostiþ çiçekleri gibi kokuyor bazý þiirler
bense sizlerin yeni bestelenmiþ heyecanlarýnýzý saklýyorum
inançlarýmýza dair tahlil raporlarýmýz temiz çýkmasa da.

bütün yaralar yine þuursuz bu gece
siz hiç gördünüz mü
kabuk baðlamayý unutan yaralarý?
kabuðunu baðlamayý unutan, dalgýn yaralarý…
iþte bunlarý böyle bil sevgili veranda
bir dilek tut olduðun yükseklerden
bir þiir daha kaydý bu gece
tenimden gökyüzü büyüklüðünde bir nehir akarken
ve düþlerimin ölü kadýnlarý karaya vurmuþken, umutsuzluktan.

iþte bundandýr sevgili veranda ironi
senin isim baban yalnýzlýðýmdýr.

Oktay Coþar

Sosyal Medyada Paylaşın: