Din, imandan dem vurup; takke, þalvar giyenler Hak, hukuk tanýmadan çocuk rýzký yiyenler.. Ve emek hýrsýzlarý hep bu yüzden þiþmandýr Eskide ýsrar eden sanatçýya düþmandýr! Yaþamý deðiþtiren, acý çeken yaratýr Yaratýlan her eser, en üstünü aratýr! Sanatçý anarþisttir, uç noktada dolaþýr Bazen de bir aydýndýr halka çabuk ulaþýr! Bazen bir öðretmendir, önderdir bir bakýma Doðru yolu gösterir aldanmaz her akýma... Önderlerin bir çoðu bunu canýyla öder Ya asýlýr, yakýlýr; ya da kanýyla öder...
Bir Eseri yaratmak
Bir sanatçýyý yakmak acý deðil, tam acý Ýleriyi göstermek sanatçýnýn amacý: Olasý tehlikeyi en baþýnda öngörmek Açacaðý çýðýrla yýðýnlara yön vermek, Ýnsan beynine girip kusursuzu aratmak Týpký doðuma benzer bir eseri yaratmak: Sevgilerle büyütüp öz kanýnla beslersin Çiçeklerden renk katýp düþlerinle süslersin. Yepyeni yorumunla minik tohum ekersin Eser olgunlaþtýkça sancýsýný çekersin. Coþkularýný katýp acýnla yoðurursun Ruhundan ruh ekleyip sevinçle doðurursun!
Yobazlarýn Korkusu
Sanatçý uyarandýr, korkularý bu yüzden Nefret ederler onlar uyarýcý her sözden... Halký sevmek kusurdur, bilerek önde gider Eylemin bedelini yine kendisi öder! Doðumdan sonra yine devam eder acýlar Çýkarý zarar gören hocalarla hacýlar; Kýþkýrtýr cahilleri galeyana getirir Koyunlarýn sýrtýndan kendi malý götürür! Onlar yakýp yýkarken kendi ganimet toplar Sanattan anlamaz ki, aklý ermez zýrzoplar! Anlam veremez ama kafayý da takarlar Eserine tükürüp sanatçýyý yakarlar!
Kanýný Katmalýsýn!
Sanatçý yaratandýr, sanat yaratým ise; Eseri yaratýrken aldýrmaz sise, pise... Yarýþmalar tuzaktýr, bir þey katacak sanma Ödül büyütmez seni sakýn buna aldanma! Onlara karýþýrsan sen de olursun sürü Tek baþýna kalsan da, kendi yolunu yürü! Yaþamsal olmaz eser katmamýþsan kanýný Asla unutma derim onun sevgi yanýný... Ýçinde acýn yoksa eserin bir hiç olur Kanýnla beslenmeyen benimsenmez piç olur! Hayranlýk uyandýrýp yüreklere girmeli Her insan eksiðini eserinde görmeli...
Sanatçý Dost Unutma!
Sevinci, duygusu var; sihiri, büyüsü var Yaratýmlar bitmedi daha da iyisi var, Ýçimdeki gömüyü paylaþacaðým dersen Yüreðinden beynine ince bir yol eþersen, Gör gideceðin yollar nasýl geçmiþ yarýyý Dinle istersen dostum ozanca uyarýyý: Daha iyisi için devam diyorsan eðer Alkýþa kulak týka görürsün buna deðer! Dinlenmeye býrakýp yüreðini uyutma Gün gelir lazým olur, sanatçý dost unutma: Niyetler önemlidir; gizlisi açýðý var Sana alkýþ tutanýn uslusu, kaçýðý var!
Ödül Seni Durdurur!
Amacýn kalmamýþsa neyi yaratacaksýn Kimin beynine girip, neyi aratacaksýn? Yeterince iyiysen peki yarýþman niçin Ödüller, iltifatlar seni durdurmak için! Sana inanmýþlarsa durdurmalarý gerek Devre dýþý býrakýp unutturmaktýr erek.. Bu yüzden ödül verip önünü de keserler Kimin iþine yarar ödül almýþ eserler? Ne bir yarýþmaya gir, ne bir ödül kabul et Ne bir süre alkýþlan, ne de adýný pul et! Karþýlýksýz söylerim, hem gönlüm, gözüm toktur Sanatçýya saygým var baþka çýkarým yoktur!
Cumali Cumalioðlu 28.12.2008 – 10:10
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cumalioğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.